Wystawa: Czuję coś. Nie wiem co / Simt ceva– nu știu exact ce / I Feel Something.Don’t Know What
Artyści:
Zofia Gramz
/ Lera Kelemen / Ana Kun / Janusz Łukowicz / Andreea Medar
/ Carmen Nicolau / Paulina Pankiewicz / Pusha Petrov & Miki
Velciov / Anna Siekierska / Mikołaj Szpaczyński / Sorina
Vazelina / Marta Węglińska
Kuratorki: Magda Kardasz & Diana Marincu
Współpraca:
Monika Kopczewska
Ze wsparciem:
Rumuński Instytut Kultury w Warszawie, Instytut Polski w Bukareszcie,
Stowarzyszenie Timișoara 2023 – Europejska Stolica Kultury
Zachęta Project
Room
2.07–12.09.2021
Zapraszamy na spotkanie z artystami i kuratorkami w dzień otwarcia wystawy – 2 lipca – od godziny 17:00 do 20:00!
Galeria Miejsce Projektów Zachęty gości w okresie 2 lipca-12 września br. wystawę Czuję coś. Nie wiem co / Simt ceva– nu știu exact ce,wspólny projekt zainicjowany przez warszawskie Miejsce Projektów Zachęty i Art Encounters Foundation w Timişoarze. Jego celem jest zbudowanie twórczego pomostu pomiędzy artystami działającymi na scenie sztuki w Timişoarze i polskimi twórcami, biorącymi udział w wystawach zorganizowanych przez MPZ w ciągu kilku ubiegłych lat. Pierwsza odsłona wystawy w Timisoarze odbyła się w terminie 15.04–6.06.2021.
Projekt prezentuje zestawione w dialogu dzieła grupy rumuńskich i polskich twórców młodego i średniego pokolenia. W wystawie udział bierze sześć artystek i para artystów z Timişoary: Lera Kelemen, Ana Kun, Andreea Medar, Carmen Nicolau, Pusha Petrov & Miki Velciov, Sorina Vazelina oraz sześcioro polskich artystów: Zofia Gramz, Janusz Łukowicz, Paulina Pankiewicz, Anna Siekierska, Mikołaj Szpaczyński i Marta Węglińska. Pokaz opiera się na kilku powiązanych ze sobą wątkach tematycznych, takich jak związek pomiędzy naturalnymi ekosystemami i ingerencją człowieka, wyobrażenie hybrydalnych, antropomorficznych istot jako przedłużenie wielu aspektów ludzkiego istnienia oraz aktywistyczne i ekologiczne gesty artystów wobec środowiska, miasta, przestrzeni publicznej i zmian społecznych. Zaproszeni artyści dążą do stworzenia struktur opartych na samoorganizacji i współpracy, poprzez które odchodzą od istniejących systemów. Inspirację czerpią intuicyjnie z natury i dzikiej przyrody. Ich celem jest budzenie osobistego i kolektywnego sumienia świadomego kwestii, które definiują ludzką egzystencję w dzisiejszym wyczerpanym antropocentrycznym środowisku.
Tytuł wystawy zainspirowany został rysunkiem Zofii Gramz i podkreśla stan niepewności, jaki przekazuje nam sama planeta, a także rozdźwięk pomiędzy emocjami a myślami, spowodowany obecną sytuacją, która obfituje w absurdy.
