11 marca 2012, godz. 19.00 Teatr Narodowy z Timiszoary
Plac Roosevelta
reż. Radu Afrim
TR Warszawa, ul. Marszałkowska 8
PLAC ROOSEVELTA
Plac Roosevelta istnieje naprawdę – znajduje się w samym sercu Sao Paulo w Brazylii. Jest tam wszystko: biura, kawiarnie, salon bingo, sklep krawiecki. Kierowca Raymundo – znany jako Mundo – dopiero co zamieszkał przy placu i wciąż tam przesiaduje. Staje się dzięki zbiegowi okoliczności niemym świadkiem krzyżujących się fragmentów życia: upiorny policjant, sekretarka, której zostało zaledwie kilka tygodni życia, jej przyjaciel, transwestyta, producent broni, który z powodów etycznych wyrzuca z pracy wszystkich swoich pracowników i który jest zakochany w krupierce bingo…
Plac Roosevelta symbolizuje skrzyżowanie, chwilę osobistej historii, która zmaterializowała się na mapie, bliznę, miejsce, którego mieszkańcy nie mają dość siły, aby dalej żyć. Ale te historie zdarzają się naprawdę, ci ludzie naprawdę istnieją. Ekscentryczni, tragiczni, śmieszni albo smutni, ale ponad wszystko samotni mieszkańcy Placu Roosevelta mają takie samo prawo, by żyć i mieć nadzieję, jak wszyscy inni mieszkańcy na skrzyżowaniach całego świata.
Plac Roosevelta oparty jest na osobistym incydencie z życia samej autorki, Dei Loher. W 2003 roku w Sao Paulo Dea Loher wałęsała się po placach i slumsach miasta w poszukiwaniu inspiracji do nowej sztuki. Kiedy pewnego wieczoru wróciła do mieszkania, zastała je całkowicie zdemolowane. Skradziono komputer – cała jej praca poszła na marne. Pod swój dach przyjęło ją kilkoro przyjaciół, którzy przy Placu Roosevelta prowadzili niewielki teatr.
Dla Dei Loher to spotkanie stało się właściwie momentem wyzwolenia. Powstała z tej historii sztuka o niezwykłej intensywności „odtwarzająca biografie mieszkańców placu, garstki ludzi rozpaczliwie szukających swojego wybawienia, dzieła widzianego oczami jednego z nich zastanawiającego się nad swoim upadkiem.”
Dea Loher jest dramaturżką, której nie da się nie zauważyć. Jej teksty odkrywają wszechświat, który do pewnego stopnia jest zarówno brutalny, jak i delikatny, a jej styl leży na ziemi niczyjej, między marginesem a wolną wolą. Pytania, które stawia, sytuacje, które kreuje i głębokie zrozumienie przewrotności/złożoności ludzkiej natury stały się powodem, dla którego jej sztuki rozchwytywane są przez ważne teatry i osobowości europejskiej reżyserii takie jak Krystian Lupa czy Gintras Varnas.
Codruţa Popov
OBSADA
(w kolejności wskazanej przez autorkę)
Pan Mirador: ROMEO IOAN
Pani Mirador: IRENE FLAMANN CĂTĂLINA
Vito: VICTOR MANOVICI
Concha: ANDREA TOKAI
Aurora: ION RIZEA
Bingo: CLAUDIA IEREMIA
Aziza: ALINA REUS
Bibi: CĂTĂLIN URSU
Suzzana: CĂLIN STANCIU JR.
Mężczyzna niosący torby z zakupami: CRISTIAN SZEKERES
Kobieta z kośćmi: PAULA MARIA FRUNZETTI
Phedra de Cordoba: CRISTINA PĂDURARIU (flet, głos)
Raimundo: MARIUS LUPOIANU
m: DAN STRAVA
reżyseria: RADU AFRIM
scenografia: IULIANA VÎLSAN
kostiumy: VELICA PANDURU
muzyka: VLAICU GOLCEA
dźwięk: UŢU PASCU
światło: LUCIAN MOGA
rzeźba: BOGDAN RAŢĂ
RADU AFRIM. Absolwent Wydziału Reżyserii Teatralnej i Wydziału Rumuńsko-Francuskiego na Uniwersytecie Babeş-Bolyai w Klużu, Radu Afrim jest jednym z najlepszych reżyserów rumuńskich. Wśród wyreżyserowanych przez niego spektakli są: Pan Poduszka wg M. McDonagh (Teatr “Maria Filotti”, Braiła), Choroba Rodziny M wg Fausto Paravidino (Teatr Narodowy, Timiszoara), I oczywiście Bjork wg T. Thorstenssona (Teatr “Toma Caragiu”, Ploieşti), Mansarde à Paris ou les détours Cioran wg Mateia Vişnieca (Kultur Fabrik, Luksemburg), Opowieści o zwyczajnym szaleństwie wg Petra Zelenki (Teatr Młodych, Piatra Neamţ), To tylko koniec świata wg Jean’a Luca Lagarce’a (Teatr „Odeon”, Bukareszt), Zabliźnione serca wg Maxa Blechera (Teatr Narodowy, Konstanca), Krum wg Hanocha Levina (Teatr Narodowy, Timiszoara) joy.megajoy wg Katalina Thuroczy’ego (Teatr „Odeon”, Bukareszt), Plastelina wg Wasilija Sigareva (Teatr “Toma Caragiu”, Ploieşti), Adam Geist wg Dei Moher (Teatr “Maria Filotti”, Braiła), Mansarda w Paryżu z widokiem na śmierć wg Mateia Vişnieca (Teatr Narodowy, Kluż), eurOcean café wg Saviany Stănescu, Gianiny Cărbunariu, Radu Macriniciego, Stefana Caramana (Teatr Grange de Dorigny Lozanna), Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze wg Aglaji Veteranyi (Teatr „Odeon”, Bukareszt) i wiele innych. Radu Afrim uczestniczył w warsztatach “Memoires d’un saint” / Magritte & Gellu Naum, w ramach projektu ”Les theatrales des jeunes en Europe”, Bussang / we Francji. Jest autorem “Black Milk Express”, instalacji foto/video zrealizowanej w ramach projektu “context europa” (Theater des Augenblicks, Wiedeń) i uczestnikiem kursów “Multimedia w sztukach wizualnych” (Maastricht Summer University, Amsterdam).
Jest laureatem wielu nagród, m.in.: Europa Culture Award 2009 (przyznawaną przez EuroKultur Forum), Nagrody Coup de Coeur de la Presse na Avignon Festival (Off) za sztukę Mansarde à Paris ou les détours Cioran, Nagrody UNITER dla Najlepszego Reżysera za joy.megajoy, Nagrody UNITER dla Najlepszego Reżysera za Plastelinę, Nagrody Opera Prima przyznanej przez Fundację “Anonim”, Nagrody dla Najlepszego Reżysera na Festiwalu Teatralnym w Lozannie za sztukę eurOcean café oraz zdobywca Grand Prix na Festiwalu Teatralnym Grange de Dorigny w Lozannie za BluEscape (przedstawienie zrealizowano na podstawie tekstów Laurie Anderson i wystawiono min. w Tranzit House w Klużu). Pasjonuje się fotografią. Jest autorem wystaw fotografii Oil of Angels (Karlowe Wary 2001 r. i Kluż, 2002 r.) oraz Stories and Bodies (Festiwal Teatralny w Timiszoarze, 2007 r.).