De Brâncuși-dag wordt sinds 2016 gevierd, op 19 februari, om stil te staan bij de geboortedag van deze grote Roemeense beeldhouwer, namelijk 19 februari 1876. Dit jaar is het 141 jaar geleden dat hij werd geboren.
Het kortstondige verblijf van Constantin Brâncuși in Auguste Rodins atelier, waar hij slecht drie maanden doorbracht, in 1907, was louter een formaliteit, een conventionele ontmoeting van professionele aard, die een uiting was van de wederzijdse erkenning van hun uitzonderlijke talent.
« De tweede geboorte « van Brâncuși – in feite het opbloeien van zijn ware artistieke potentieel – begon op het moment dat hij het atelier van de Franse beeldhouwer verliet met de uitspraak dat « in de schaduw van grote bomen niets groeit ».
Niettemin heeft Brâncuși in 1952 een Eerbetoon aan Rodin geschreven, ter gelegenheid van de vierde « Salon van de jonge beeldhouwkunst » die in Parijs werd gehouden.
« Sinds Michelangelo hebben beeldhouwers gezocht naar grootsheid, maar ze hebben slechts bombast gevonden. Het heeft geen zin om namen te noemen. In de 19e eeuw was de situatie wanhopig. Toen verscheen Rodin en werd alles op zijn kop gezet. Zijn invloed was, en is, enorm. Toen hij nog leefde, heb ik tentoongesteld in het « Nationale genootschap voor schone kunsten”, waar hij voorzitter van was. Zonder met me te overleggen hebben meerdere vrienden en beschermheren en -vrouwen, onder wie Hare Koninklijke Hoogheid Elisabeta van Roemenië, geprobeerd te regelen dat ik in het atelier van Rodin kon gaan werken. Rodin ging ermee akkoord dat ik bij hem in de leer zou gaan. Ik heb dat echter geweigerd, want er groeit niets in de schaduw van grote bomen. Mijn vrienden, die niet wisten hoe Rodin had gereageerd, waren erg boos. Toen hij van mijn besluit hoorde, zei Rodin alleen: » Voor de lange termijn heeft hij gelijk. Hij is net zo’n stijfkop als ik.” Rodin had een bescheiden houding ten opzichte van zijn eigen kunst. Toen hij de buste van Balzac af had, die ontegenzeggelijk het beginpunt van de moderne beeldhouwkunst vormt, verklaarde de kunstenaar: » Vanaf nu zou het een genoegen voor me moeten zijn om te werken ».
Brâncuși blijft, voor de eeuwigheid, een volmaakte kunstenaart, » in wiens handen de beeldhouwkunst nooit zo dicht bij de perfecte weergave van de essenties is geweest » zei Jean Cassou.
