In de periode 15-16 mei 2012 was de Roemeense schrijver Mircea Cărtărescu op bezoek in België en Nederland, in samenwerking met het Roemeens Cultureel Instituut Brussel, bij gelegenheid van de publicatie van De trofee, de Nederlandse vertaling van het tweede deel van de trilogie Orbitor (Verblindend), bij uitgeverij De Bezige Bij.
Op 15 mei was de auteur aanwezig op een literaire avond in het Internationale Huis van de Literatuur PassaPorta in Brussel, waar hij werd geïnterviewd door William van Laeken. De volgende dag werd hij in het academisch-cultureel centrum Spui 25 in Amsterdam, samen met zijn vertaler Jan Willem Bos, geïnterviewd door Wim Brands.
Hierna nam Cărtărescu deel aan het Nacht van de Europese Literatuur, die werd gehouden in de Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA), tijdens welke schrijvers uit diverse Europese landen met elkaar in gesprek gingen. Dit evenement werd georganiseerd door EUNIC in Nederland in samenwerking met OBA.
Mircea Cărtărescu, geboren in 1956, is de meest gepubliceerde en meest vertaalde Roemeense auteur. Zijn werk – poëzie, proza en essays – is vertaald in 18 talen en verschenen bij 60 uitgeverijen in de hele wereld. Teksten van zijn hand zijn te vinden in ruim 25 internationale bloemlezingen. In 1994-1995 was Mircea Cărtărescu gastdocent aan de Universiteit van Amsterdam.
Mircea Cărtărescu kenmerkt zijn werk als volgt: ‘Alleen in de ruimste zin van het woord is Orbitor een roman. Ik geef er de voorkeur aan het een “boek” te noemen. Het zou inderdaad het “boek van mijn leven” kunnen zijn, niet in de zin van “het beste” of “dat was zal overblijven”, maar als een werk dat in zekere zin al het andere wat ik geschreven heb verbindt. Ik denk dat na Orbitor duidelijker te zien is dat al mijn werk een eenheid vormt.’
‘Wie ben ik dan? Degene die uit de persoonlijkheidstest naar voren komt? Maar het enige wat die doen, is me in dunne dia’s snijden. Daarop afgaande heb ik, op verschillende ogenblikken, verschillende persoonlijkheden. Ons binnenste is echter geen fotoalbum. Wij zijn geen voorwerpen maar processen. Ik ben uiteindelijk de zoektocht naar mezelf. Ik besta omdat ik mezelf zoek. Ik zoek me niet om me te vinden; het feit dat ik mezelf zoek toont aan dat ik me al gevonden hebben.’ Mircea Cărtărescu, De ce iubim femeile (Waarom wij van vrouwen houden), 2004, uitgeverij Humanitas.